تاثیر تمرینات پیلاتس بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن و دامنه ی حرکتی ستون فقرات کمری بیماران مبتلا به Spondylolysis

Abstract

هدف: Spondylolysis یک نقص آناتومیکی در قسمت خلفی مهره در ناحیه بین Pedicle و Lamina در قسمت بین مفصلی Pars InterArticularis می ­باشد که عملکرد بیماران را تحت تاثیر قرار می ­دهد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن و دامنه­ ی حرکتی ستون فقرات کمری بیماران مبتلا به Spondylolysis بود. روش بررسی: تعداد 14 نفر زن بیمار مبتلا به Spondylolysis با تشخیص پزشک جراح مغز و اعصاب ستون فقرات به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی به دو گروه، مداخله با میانگین (سن 8/5±38/8سال، قد 6/9±161/2 سانتی­ متر، وزن 8/7 ± 69 کیلوگرم) و کنترل با میانگین (سن 8/7 ± 38/4 سال، قد 5/2±165 سانتی ­متر، وزن 6/8 ± 65/8 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه مداخله به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه بمدت 60 دقیقه به انجام تمرینات منتخب پیلاتس پرداختند. استقامت عضلانی ناحیه­ی مرکزی بدن (Test McGill)، دامنه حرکتی ستون فقرات کمری (تست شوبر دو بار اصلاح شده)، نمونه ها قبل و بعد از هشت هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده در بین گروه­ های مورد مطالعه از مدل آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد (0/05>p). یافته‌ ها: در گروه مداخله استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بطور معناداری (0/05>p) افزایش یافت، اما در گروه کنترل تغییرات معناداری مشاهده نشد (0/05p). در گروه مداخله دامنه حرکتی ستون فقرات کمری بطور معناداری (0/05>p) افزایش یافت، اما در گروه کنترل تغییرات معناداری مشاهده نشد (0/05p). نتیجه گیری: از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات منتخب پیلاتس می تواند موجب بهبود استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن و دامنه حرکتی ستون فقرات کمری بیماران مبتلا به Spondylolysis گردد، لذا احتمالا می تواند به عنوان یک روش مفید برای توانبخشی و درمان بیماری Spondylolysis پیشنهاد شود.

Keywords

• Spondylolysis
• پیلاتس
• استقامت عضلانی
• دامنه حرکتی