Total diz artroplastisi yaklaşımlarının komponent yerleşimine etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı total diz protezi uygulanmış olgularda subvastus ve medial parapatellar yaklaşımın komponentlerin yerleşimine etkisini araştırmak; özellikle yüksek deformiteli dizlerde potansiyel olarak daha kısıtlayıcı yaklaşımların varsa olası olumsuz etkilerini ortaya koymaktır.Gereç ve Yöntem: Total diz protezi uygulanmış 84 hastanın 88 dizi çalışmaya alındı. Hastalardan 46’sına medial parapatellar (grup 1), 42’sine subvastus yaklaşımla total diz protezi (grup 2) yapılmıştır. Preoperatif radyografilerinde mekanik eksen ve posterior tibial eğim açıları; postoperatif radyografilerinde femoral ve tibial komponentlerin frontal ve sagittal planlarda anatomik eksenlere göre konumlanışı ölçüldü. Bulgular: Postoperatif femoral komponentin frontal planda konumlanışını gösteren alfa açısının ortalama değeri grup 1’de 96.79°±2.86°, grup 2’de ise 96.81°±3.22° olarak bulundu. Tibial komponentin frontal planda konumlanışını gösteren beta açısının ortalama değeri ise grup 1’de 89.07°±3.45°, grup 2’de 89.97°± 3.00° idi. Sagittal planda konumlanış açısından ortalama sagittal femoral açı grup 1 ve 2’de sırasıyla 4.85°±3.84° ve 3.31°±3.58°, sagittal tibial açı ise yine sırasıyla 5.10°±3.88° ve 4.08°±3.18° olarak bulundu. Hastaların posterior tibial eğimi ve postoperatif sagittal tibial komponent eğimi karşılaştırıldığında, her iki grupta azalmış bulundu. Sonuç: Total diz protezinde cerrahi yaklaşımın yüksek dereceli deforme dizlerde bile protezin konumlanışı üzerine etkisi gösterilememiştir. Her iki yaklaşımla da komponentler uygun şekilde yerleştirilebilmektedir ve tibianın proksimal posterior eğiminde azalmaya neden olmaktadır.

Keywords

• diz artroplastisi; osteoartrit
• subvastus yaklaşım
• medial parapatellar yaklaşım
• knee arthroplasty
• osteoarthritis
• subvastus approach
• medial parapatellar approach