تأثیر رفتار درمانی دیالکتیک بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی زنان معتاد در حال ترک: نقش میانجی ذهن‌آگاهی، ارتباط مؤثر و راهبردهای تنظیم‌شناختی هیجانی

Abstract

هدف این پژوهش بررسی تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیک بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی زنان معتاد در حال ترک با توجه به نقش میانجی ذهن‌آگاهی، ارتباط مؤثر و راهبردهای تنظیم‌شناختی هیجانی بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری شامل تمام زنان معتاد در حال ترک شهر اصفهان و حجمنمونه 60 زن در حال ترک زندانی بودند که بر اساس نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامة تنظیم خلق منفی (Catanzaro & Mearns, 1990)، مقیاس تحمل پریشانی (Simmons & Gaher, 2005) و پرسشنامة حالات رفتاری-هیجانی (Researcher made) بود. داده‌ها با استفاده از آزمونهای تحلیل کواریانس و تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شدند؛ یافته‌ها نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک منجر به افزایش مهارتهای تنظیم هیجان و نیز تحمل پریشانی در گروه آزمایش شده است (001/0P< ) و تثیر این درمان تا پیگیری سه ماهه باقی مانده است. همچنین نقش میانجی‌گر ذهن‌آگاهی، ارتباط موثر و راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی در پس آزمون به لحاظ آماری معنادار بود (05/0P<).

Keywords

• رفتاردرمانی دیالکتیک
• تنظیم هیجان
• تحمل پریشانی
• ذهن آگاهی
• ارتباط موثر
• زنان معتاد