COVİD-19 Pandemisinden Etkilenen Çocuk İstismar Olgularının Değerlendirmesi

Abstract

Amaç: COVID-19 Pandemi döneminde ülkemizde alınan önlemler ve kısıtlamaların bir sonucu olarak Antalya Çocuk İzlem Merkezine müracaat ettirilen olgu sayılarındaki nicel azalmanın analizi ve etkilerine karşı öneriler geliştirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel çalışmaya 2019 Mart-Nisan ve 2020 Mart-Nisan aylarında cinsel istismar nedeni ile Antalya Çocuk İzlem Merkezine müracaat ettirilen toplam 309 olgu alınmıştır. Her iki grup sosyo-demografik parametreler ve merkezde yapılan değerlendirmeler açısından incelenmiş, istatistiksel analizler yapılmıştır. Bulgular: Antalya Çocuk İzlem Merkezinde 2019 yılı Mart-Nisan aylarında 211 (%68.3); 2020 yılı Mart-Nisan aylarında 98 (%31.7) olgu değerlendirlmiştir. Tüm olguların yaş aralığı 1-18 arasında değişmekte olup yaş ortalaması 12.95 ± 3.24’tür. Olguların 257’si (%83.2) kadındır. 225 (%72.8) olguda kesin cinsel istismar bulguları saptanmıştır. Bildiren kişilere ve oranlarına bakıldığında kontrol grubunda en sık öğretmenler (%39.3) ardından ebeveynler (%37.4) iken; çalışma grubunda en sık ebeveynler (%35.1) ardından öğretmenler (%30.9) olduğu saptanmıştır. Kontrol grubunda failin sevgili-arkadaş olma oranı %40.8 iken, çalışma grubunda (pandemi döneminde) bu oran %24.5’e düşmüştür. Sonuç: Pandemi döneminde çocuk cinsel istismarı risk faktörleri artarken aynı dönemde ihbar edilme oranlarının düştüğü saptanmıştır. Çalışmamızda öğretmenlerin istismarın ihbar edilmesindeki rolü ortaya konmuştur. Hukuk ve tıp profesyonellerinde multidisipliner yaklaşım açısından bu dönemde anlamlı bir fark saptanmamıştır.

Keywords

• Çocuk istismarı
• pandemik hastalık
• ihbar
• Child Monitoring Center
• COVID-19