مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد بر شاخص‏های درد در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید

Abstract

مقدمه: آرتریت روماتویید از جمله بیماری های خود ایمنی و سیر مزمن و پیشرونده دارد. این بیماری علاوه ‌بر مشکلات فیزیکی و ناتوانی‌های جسمی، پیامدهای اجتماعی و روان‌شناختی را به‌دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور پایدار بر شاخص‏های درد (شدت/پذیرش) در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بود.روش کار: پژوهش حاضر، یک طرح نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون – پس‌‌‌‌آزمون با دو گروه آزمایش (طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد) و یک گروه کنترل با آزمون پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید تحت درمان منظم دارویی بودند که به علت دردهای مکانیکال و غیر التهابی بیمارستان لقمان شهر تهران در بازه زمانی سال 1401-1402 تشکیل پرونده داده بودند. روش نمونه‌گیری در ‌این پژوهش ابتدا به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند بود و 60 نفر (هر گروه 20 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های استاندارد شدت درد کیوبک و همکاران (1995) و پذیرش درد مک‏کراکن و ولز (2004) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. از تحلیل آمیخته با اندازه‌گیری‌های مکرر با نرم‌افزار SPSS نسخه 25 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص‌های درد بیشتر از طرحواره درمانی بود.نتیجه گیری: به منظور بهبود شاخص های درد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید استفاده از طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد پیشنهاد می شود.

Keywords

• طرح‌واره درمانی
• درمان پذیرش و تعهد
• شاخص‏های درد
• آرتریت روماتوئید