Cognitive Studies | Études cognitives (Dec 2017)
La critique de cinéma comme activité rhétorique
Abstract
Film review as a rhetorical activity The paper discusses the discursive construction of persuasiveness in media language. Analysing the corpus consisting of eighty reviews of two French comedies “Intouchables” (2011) and “Qu'est-ce qu'on a fait au Bon Dieu?” (2014), several invariant characteristics of the genre `film review' are established in the light of its deliberative dimension which consists in using various discursive strategies of persuasion submitted to the phatic function based on the principle of movere and delectare. Since the mentioned strategies assume that the discourse aims at influencing the addressees' will and decisions, they reflect some of the persuasive techniques used in advertising discourse, especially with regard to rhetorical means of interpretation, suggestion and evaluation such as colloquial expressions, questions, directive speech acts, collocative pronouns and generic quantifiers. Thus, the issues addressed in the study concern a set of parameters governing the attractiveness of the message in order to reinforce or weaken the recipient's attitude towards the presented object. These parameters stem from shared values and convictions exploring automatic mental triggers connected with the peripheral route of persuasive influence. Recenzja filmowa jako działanie retoryczne Celem analizy jest przedstawienie dyskursywnego konstruowania perswazyjności w języku mediów. Na bazie korpusu składającego się z osiemdziesięciu recenzji dwóch francuskich komedii „Nietykalnych” (2011) i „Za jakie grzechy, dobry Boże?” (2014) omówiono kilka inwariantnych cech gatunku „recenzji filmowej”, przedstawionych w świetle jej deliberatywności, polegającej na użyciu różnorakich dyskursywnych strategii perswazyjnych, zależnych od fatycznej funkcji języka, działającej w oparciu o reguły movere i delectare. Ponieważ we wspomnianych strategiach zakłada się, że celem dyskursu jest wpływanie na wolę i decyzje odbiorcy, odzwierciedlają one niektóre z perswazyjnych technik dyskursu reklamowego, w szczególności te, które związane są z retorycznymi środkami interpretacji, sugestii i wartościowania jak wyrażenia potoczne, pytania, akty dyrektywne, zaimki kolektywne oraz kwantyfikatory ogólne. Z tego powodu, kwestie omawiane w niniejszej pracy dotyczą środków zawiadujących atrakcyjnością komunikatu, służącej wzmocnieniu lub osłabieniu opinii odbiorcy względem prezentowanego obiektu. Środki te wywodzą się z wartości i przekonań uznanych za wspólne, wykorzystując przy tym automatyczne psychologiczne mechanizmy, związane z argumentacją peryferyjnego toru perswazji.
Keywords
