تفاوت‌های فردی در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی و علوم ورزشی

Abstract

هدف این پژوهش، بررسی نیمرخ خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی و علوم ورزشی و تعیین تفاوت­‌های فردی بود. به‌این‌منظور، 112 دانشجو (49 مرد و 63 زن) از دانشگاه­‌های آزاد اسلامی استان گلستان در قالب مطالعه‌ای مقطعی– توصیفی، فرم اطلاعات فردی و مقیاس خودکارآمدی پژوهشی را تکمیل کردند. داده­ ها با استفاده از آزمون t تک ­گروهی و تحلیل واریانس چندمتغیره در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی دانشگاه ­های آزاد استان گلستان در تمامی ابعاد و سطح کلی خودکارآمدی پژوهشی از حد متوسط بالاتر است. بااین‌وجود‌، سطوح خودکارآمدی پژوهشی در ابعاد ساخت و استفاده از ابزار، طراحی پژوهش و روش­ شناسی پایین ­تر از سایر ابعاد بود. علاوه‌براین، اثر اصلی هیچ‌یک از ویژگی­ های فردی شامل جنسیت، رشتة تحصیلی مقطع کارشناسی، نحوة ورود به مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه محل تحصیل، گرایش تحصیلی، سابقة ورزشی و نوع اشتغال، بر ابعاد و سطح کلی خودکارآمدی پژوهشی ازلحاظ آماری معنادار نبود. یافته­ های پژوهش نه‌تنها نقاط ضعف و قوت دانشجویان کارشناسی ارشد را دربارة میزان اطمینان آن‌ها به توانایی ­های پژوهشی خود مشخص می­ کنند، بلکه پیشنهاد می ­کنند که ویژگی­ های فردی نمی تواند مبنایی برای قضاوت درزمینة خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد در رشتة تربیت‌بدنی و علوم ورزشی قرار گیرد.

Keywords

• خودکارآمدی پژوهشی
• تربیت بدنی
• کارشناسی ارشد
• تفاوت‌های فردی