دربارۀ دو ترکیب اوستایی aǝm.mǝrǝṇcō و upā.θβaiieiti در ویشتاسپ‌یشت

Abstract

متنِ اوستاییِ ویشتاسپ‌یشت، بخشی از اوستای متأخر و مشتمل بر هشت فرگرد و شصت‌ و پنج بند است. از این متن برگردان پهلوی، زند، هم در دست است. در این یشت، زردشت با خطاب «ای پسر» چکیده‌‌هایی از اصول دین را به همان شیوه‌ای که اهوره‌مزدا در فرگرد نوزدهم وندیداد برای زردشت بیان می‌کند، به ویشتاسپ می‌آموزد. ویشتاسپ‌یشت، احتمالاً، متعلق به نسک دوم از بیست‌ویک نسک اوستای ساسانی به نام «ویشتاسپ‌ساست» بوده‌است. متن اوستایی متأخر و پر از ابهام است. حالت‌های صرفی واژه‌ها، اغلب نادرست و گاه از میان رفته‌است. بخش‌هایی از متن وام‌گرفته از قسمت‌های دیگر اوستا به ویژه وندیداد است. در این پژوهش، دو ترکیب اوستایی aǝm.mǝrǝṇcō و upā.θβaiieiti از این یشت تجزیه و تحلیل می‌شوند و خوانش و معانی تازه‌ای برای آن‌ها پیشنهاد می‌شود.

Keywords

• اوستا
• زند
• ویشتاسپ‌یشت
• ویشتاسپ
• زردشت