بررسی ارتباط عمق بیهوشی با شدت تهوع و استفراغ در بیماران تحت جراحی انتخابی شکم

Abstract

اهداف پردازش شاخص‌های مغزی هنگام بیهوشی سبب القای بیهوشی با دُز کمتر داروهای خواب‌آور می‌شود و تهوع و استفراغ پس از عمل را کاهش می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین عمق بیهوشی با شدت تهوع و استفراغ پس از عمل طراحی و اجرا شد.مواد و روش ها این مطالعه توصیفی‌تحلیلی روی 57 بیمار صورت گرفت که در بیمارستان دکتر بهشتی سبزوار تحت عمل جراحی فتق بودند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. عمق بیهوشی با شاخص دو طیفی مانیتورینگ و در فواصل 5 دقیقه‌ای ثبت شد. شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری 6 ساعت اول پس از عمل ثبت شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 18نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون واریانس تجزیه‌وتحلیل و سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته ها 57 بیمار با میانگین سنی و انحراف‌معیار 46/54±13/45 سال بررسی شدند. 36 نفر از بیماران مرد و 21 نفر زن بودند. بین میانگین مقادیر عمق بیهوشی در سطوح شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری تفاوت معناداری مشاهده نشد (179/0P=). درحالی‌که در 6 ساعت اول بعد از عمل جراحی تفاوت معنی‌داری وجود داشت (003/0=P).نتیجه گیری با مانیتورینگ عمق بیهوشی و حفظ آن در محدوده مناسب می‌توان تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی را کاهش داد

Keywords

• عمق بیهوشی
• تهوع و استفراغ
• جراحی شکم