بررسی تنوع ژنتیکی و مقایسه تحمل به تنش خشکی ژنوتیپهای گلرنگاهلی(C. oxyacanthus) و گلرنگ وحشی (Carthamus tinctorius)

Abstract

(C. oxacanthe) و گلرنگ وحشی (Carthamus tinctorius L.) به منظور بررسی تحمل به خشکی لاینها، تودههای گلرنگ اهلی آزمایشی در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. در این آزمایش تعداد 20 ژنوتیپ، شامل 13 توده و لاین اهلی تنش متوسط ( 130 میلی مترتبخیر از (A به همراه 7 توده وحشی در سه سطح رطوبتی شامل بدون تنش ( 80 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس در قالب سه طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار مورد (A و تنش شدید ( 180 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس (A تشتک تبخیر کلاس ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی تنوع ژنتیکی، نشان دهنده تفاوت قابل ملاحظه در بین جمعیتهای گلرنگ اهلی و وحشی از نظر صفات زراعی و مورفولوژیک بود به عنوان مثال تعداد طبق (غوزه) در بوته ژنوتیپهای وحشی نسبت به نمونه های اهلی به طور معنیداری بیشتر بود که می توان از پتانسیل این گونهها برای بهبود ژنتیکی گلرنگ اهلی از طریق هیبریداسیون بین گونهای استفاده کرد. نتایج نشان داد تنش رطوبتی تأثیر معنی داری بر تمام صفات مورد بررسی داشت. تفاوت زیادی بین دو گونه اهلی و وحشی از نظر تحمل به تنش خشکی وجود داشت به طوری که با افزایش شدت تنش از سطحی به سطح دیگر، عملکرد نمونههای اهلی به طور معنیداری کاهش یافت در حالی که عملکرد نمونههای وحشی در شرایط عدم تنش، تنش متوسط و تنش شدید تفاوت معنیداری نشان نداد. نتایج نشان داد که گونه وحشی از نوعی پایداری عمومی تحت شرایط تنش از خود نشان میدهند که میتواند به عنوان منبع ژنی مفید برای انتقال ژنهای مقاومت به گونه اهلی مفید باشد.

Keywords

• پایداری
• تحمل به خشکی
• گونه وحشی