پیش‌بینی طلاق عاطفی بر اساس تمامیت‌خواهی زوجی و تاب‌آوری

Abstract

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی طلاق عاطفی زنان بر اساس تمامیت‌خواهی زوجی و تاب‌آوری در سال 1400 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی زنان ساکن شهر تهران در سال 1400 است. در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه‌ای به حجم 360 نفر از میان تمامی زنان ساکن منطقه سیزده شهر تهران به روش نمونه-گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در مطالعه، پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (1994)، پرسشنامه تمامیت‌خواهی زوجی شی و اسلنی (1999) و پرسشنامه تاب‌آوری کونور و دیویدسون (2003) را تکمیل نمودند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیری حاکی از آن است که بین طلاق عاطفی با تمامیت‌خواهی زوجی و تاب-آوری در نمونه مورد بررسی به ترتیب به صورت مثبت و منفی از لحاظ آماری رابطه معناداری وجود دارد (05/0P<). بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که تمامیت‌خواهی زوجی و تاب‌آوری، به صورت معناداری طلاق عاطفی زنان را پیش-بینی می‌کنند. یافته‌های پژوهش حاضر نشان از اهمیت تاب-آوری در تعدیل رابطه مثبت بین طلاق عاطفی و تمامیت-خواهی زوجی نابهنجار دارد.

Keywords

• طلاق عاطفی
• تمامیت‌خواهی زوجی
• تاب‌آوری