بررسی اثر پیش‌آماده‌سازی ایسکمی در اندام‌های مختلف بر عملکرد جودوکارن

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مداخلۀ پیش‌آماده‌سازی ایسکمی با سه وضعیت اعمال در بالاتنه، پایین‌تنه و ترکیب بالاتنه با پایین‌تنه بر اجرای آزمون ویژۀ جودو و عملکرد بی‌هوازی جودوکاران بود. 13 جودوکار به‌صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. هر آزمودنی در چهار جلسۀ مجزا و به‌صورت تصادفی و موازنۀ متقابل، دو آزمون ویژۀ جودوی متوالی با فاصلۀ 90 ثانیه و پس از 15 دقیقه و نیز یک آزمون بی‌هوازی رست را در چهار وضعیت بدون اعمال ایسکمی (وضعیت کنترل)، اعمال ایسکمی در دست، اعمال ایسکمی در پا و نیز اعمال ایسکمی به‌صورت هم‌زمان در دست و پا اجرا کرد. شایان‌ذکر است که مداخلۀ پیش‌آماده‌سازی ایسکمی در سه دور پنج دقیقه‌ای انسداد با پنج دقیقه رپرفیوژن متعاقب انجام شد. همچنین، درادامه از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری و آزمون تعقیبی بون‌فرونی استفاده گردید. نتایج نشان می‌دهد که در وضعیت اعمال ایسکمی هم‌زمان در دست و پا، شاخص آزمون ویژۀ جودوی دوم کمتر از وضعیت‌های دیگر و تعداد اجراها در آزمون دوم جودو و همینطور حداکثر و میانگین برون‌ده توان به‌صورت معناداری بیشتر از دیگر وضعیت‌ها بود (P≤0.05). همچنین، میزان درک فشار در وضعیت اعمال پیش‌آماده‌سازی ایسکمی هم‌زمان در دست و پا کمتر از سایر وضعیت‌ها بود(P≤0.05). طبق یافته‌های پژوهش به‌نظر می‌رسد که اگر پیش‌آماده‌سازی ایسکمیک در اندام‌های بیشتر و با حجم عضلانی بزرگ‌تری اعمال شود، بر اجرای آزمون ویژۀ جودو و عملکرد بی‌هوازی جودوکاران اثر بیشتری دارد.

Keywords

• ایسکمی
• رپرفیوژن
• آزمون ویژۀ جودو
• عملکرد بی‌هوازی