مدل‌یابی روابط فرسودگی تحصیلی و سبک‌های حل مسئله با نقش واسطه‌ای پایستگی تحصیلی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، مدل‌یابی روابط فرسودگی تحصیلی و سبک‌های حل مسئله با نقش واسطه‌ای پایستگی تحصیلی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع طرح‌های همبستگی، مبتنی بر روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعة آماری این پژوهش کلیة دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهر همدان در سال تحصیلی 1۴۰۱ -۱۴۰۰ بود. تعداد ۳۰۴ دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های فرسودگی تحصیلی مسلش (۲۰۰۲)، سبک‌های حل مسئله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) و پایستگی تحصیلی مارتین و مارش (۲۰۰۸) استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که پایستگی تحصیلی و مولفه‌های اعتماد، گرایش و خلاقانه اثر منفی؛ و مولفه‌های درماندگی و اجتناب اثر مثبت بر فرسودگی تحصیلی دارند؛ اما اثر مستقیم مولفه مهارگری بر فرسودگی معنادار نبود. مولفه‌های اعتماد، گرایش و خلاقانه اثر مثبت؛ و درماندگی، اجتناب و مهارگری اثر منفی بر پایستگی تحصیلی دارند. همچنین مولفه‌های اعتماد، گرایش و خلاقانه اثر منفی؛ و درماندگی، مهارگری و اجتناب اثر مثبت با نقش واسطه‌گری پایستگی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی دارند. نتایج می‌تواند الگویی برای مداخله محسوب شود.

Keywords

• فرسودگی تحصیلی
• سبک‌های حل مسئله
• پایستگی تحصیلی