نقش باورهای امید و کمال‌گرایی در پیش‌بینی انگیزۀ ورزشی دانشجویان

Abstract

هدف پژوهش حاضر شناسایی نقش کمال‌گرایی و امید در پیش‌بینی انگیزۀ ورزشی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه شهید رجایی و نمونۀ آماری 282 نفر (132 زن و 150 مرد) بود که به روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسش‌نامه­های چند بعدی کمال‌گرایی تهران، امیدواری و انگیزۀ مشارکت ورزشیاستفاده شد. فرضیه­ها با استفاده از رگرسیون چند متغیری آزمون شدند. نتایج نشان داد بین کمال‌گرایی و امید با انگیزۀ ورزشی رابطۀ مثبت وجود دارد. از بین متغیرهای کمال‌گرایی و امید، تنها کمال‌گرایی قادر است 6 درصد از واریانس انگیزۀ ورزشی را تبیین نماید. از بین مؤلفه­های کمال‌گرایی، کمال‌گرایی خویشتن­مدار توانسته است 8 درصد واریانس را توضیح دهد. همچنین مؤلفه تفکر عاملی امید می­تواند 3 درصد تغییرات انگیزۀ ورزشی را تبیین نماید. نتایج می‌تواند در پیش‌بینی انگیزۀ ورزشی در دانشجویان استفاده شود.

Keywords

• انگیزش ورزشی
• باورهای امید
• کمال گرایی