اثربخشی روش آموزشی فرزندپروری ذهن‌آگاهانه در استرس فرزندپروری و کیفیت‌زناشویی مادران کودکان کم‌توانی‌ذهنی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فرزندپروری ذهن‌آگاهانه در استرس ­فرزندپروری و کیفیت­زناشویی مادران کودکان­ کم­توان ­ذهنی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با گروه کنترل و در دو مرحله پیش­آزمون ـ پس­آزمون بود. جامعه‌ آماری همه‌ مادران دارای کودک زیر 18 سال مبتلا به کم‌توانی‌ذهنیِ مراجعه‌کننده به مراکز بهزیستی شهر ایذه بودند که از بین آن‌ها 30 نفر از مادران دارای کودک کم­توان­ذهنی با روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). ابزارهای پژوهش شامل ‌پرسش‌نامه‌های استرس والدگری (آبیدین، 1991) و کیفیت زناشویی (نورتن، 1983) بود. آموزش فرزندپروری ذهن‌آگاهانه به شیوه‌ گروهی در 8 جلسه‌ 90 دقیقه‌ای، هفته‌ای یک بار بر گروه آزمایش اجرا شد. گروه گواه در طی این مدت هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، حاکی از کاهش میانگین نمرات استرس فرزندپروری و افزایش میانگین کیفیت زناشویی در مرحله‌ی پس‌آزمون و پایداری این اثر در مرحله‌ 2 ماه پی‌گیری بود (05/0). آموزش فرزندپروری ذهن­آگاهانه می‌تواند در بهبود سلامت روانی خانواده‌های کودکان کم‌توان‌ذهنی نتایج مفیدی را به دنبال داشته باشد.

Keywords

• واژگان کلیدی: فرزندپروری ذهن‌آگاهانه
• استرس فرزندپروری
• کیفیت‌زناشویی
• کم‌توان‌ذهنی