استرس شغلی و رضایت زناشویی در پرستاران متأهل: نقش میانجی خودتنظیمی در رابطه

Abstract

استرس شغلی می‌تواند بر برایندهای ازدواج تأثیر بگذارد. برخی از مشاغل مانند کار در بیمارستان و برخورد با بیماران بسیار استرس‌زاست، علیرغم تاکید بر نقش استرس شغلی در حوزه های مختلف و رضایت زناشویی در مطالعات قبلی، اطلاعات کمی در مورد تأثیر فرآیندهای انطباقی چون خودتنظیمی در رابطه بر رضایت زناشویی پرستاران وجود دارد. مدل آسیب‌پذیری-استرس-انطباق نشان می‌دهد که یک فرآیند انطباقی موفق احتمالاً می‌تواند به افراد در کاهش رویدادهای استرس‌زا و افزایش رضایت در ازدواج کمک کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش استرس شغلی پرستاران بر رضایت زناشویی و نقش واسطه‌ای خودتنظیمی در این رابطه بر روی 252 پرستار متاهل از 9 بیمارستان دولتی و 5 بیمارستان خصوصی شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه و با استفاده از مقیاس ارزیابی رابطه (RAS)، مقیاس خود تنظیمی رابطه (RSR) و شاخص تنش مرتبط با شغل (JRTI) انجام شد. نتایج حاکی از ارتباط منفی معنادار استرس شغلی با رضایت زناشویی و رابطه مثبت خودتنظیمی رابطه با رضایت زناشویی بود. همچنین تأیید شد که خودتنظیمی رابطه، نقش واسطه‌ای در رابطه بین استرس شغلی و رضایت زناشویی دارد. مطالعه حاضر نشان داد که چگونه فرآیند انطباق ممکن است به افزایش رضایت زناشویی در یک محیط استرس زا در میان پرستاران متاهل کمک کند.

Keywords

• استرس شغلی
• رضایت زناشویی
• خودتنظیمی رابطه
• پرستاران