تبیین آثار انتشار آلودگی و بهره‌برداری از منابع طبیعی بر امنیت غذایی

Abstract

امنیت غذایی دارای ابعاد گوناگون در حوزه‏ های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، منابع طبیعی و محیط زیست و از مهم‏ترین مؤلفه‌های توسعه است. منابع طبیعی و محیط زیست در حیات و توسعه جوامع بشری و برقراری امنیت غذایی نقش و اهمیت به‏سزا دارند. در مطالعه حاضر، اثر انتشار آلودگی و بهره‌برداری از منابع طبیعی بر امنیت غذایی در ایران در قالب الگوی VECM در دوره زمانی 1371 تا 1396 بررسی شد. نتایج مطالعه نشان داد که در دورة مورد بررسی، اثر بهره‌وری انرژی در بخش کشاورزی، ارزش افزوده بخش کشاورزی و بهره‌برداری از منابع طبیعی بر شاخص امنیت غذایی ایران مثبت است؛ همچنین، متغیرهای انتشار گاز دی‏اکسید کربن در بخش کشاورزی و نرخ بیکاری بر امنیت غذایی اثر منفی دارند؛ ضریب متغیر ECM نیز نشان­دهندة آن است که در هر دوره، 73/5 درصد از خطای عدم تعادل از بین خواهد رفت. از این‏رو، با توجه به اثرگذاری مثبت بهره‌وری انرژی، ایجاد زیرساخت لازم برای ارتقای آن در بخش کشاورزی به ‏منظور افزایش تولیدات این بخش و در نتیجه، کاهش انتشار آلودگی در راستای بهبود امنیت غذایی توصیه‌ می‌شود.

Keywords

• امنیت غذایی
• بهره‌وری انرژی
• ارزش‌افزوده بخش کشاورزی
• تخلیه منابع طبیعی
• شاخص جهانی شدن