رابطۀ سبک استفاده از فضای مجازی با تعارضات زناشویی، طلاق عاطفی و تعهد زناشویی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، شناسایی رابطۀ سبک استفاده از فضای مجازی با تعارضات زناشویی، طلاق عاطفی و تعهد زناشویی بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ زنان متأهل دانشگاه آزاد تبریز به­تعداد 4500 نفر تشکیل دادند. 380 نفر نمونه با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه­گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسشنامۀ محقق­ساختۀ نوع استفاده از فضای مجازی، تعارضات زناشویی ثنایی (۱۳۷۹)، طلاق عاطفی گاتمن (1387) و تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) می­شود. نتایج نشان داد که بین استفادۀ علمی از فضای مجازی، مهارت خانوادگی و کسب و کار با تعارضات زناشویی رابطۀ منفی وجود دارد (P<0/05)، اما بین ارتباط آسان و تفریح و سرگرمی با تعارضات زناشویی رابطۀ مثبت قابل مشاهده است (P<0/05). علاوه­بر این، بین استفادۀ علمی از فضای مجازی، مهارت خانوادگی و کسب و کار با طلاق عاطفی رابطۀ منفی برقرار است (P<0/05)، از طرفی بین ارتباط آسان و تفریح و سرگرمی با طلاق عاطفی رابطۀ مثبت مشاهده می­شود (P<0/05). همچنین، بین استفادۀ علمی از فضای مجازی و کسب و کار با تعهد زناشویی رابطۀ مثبت (P<0/05)، اما بین ارتباط آسان و تفریح و سرگرمی با تعهد زناشویی رابطۀ منفی موجود است (P<0/05). درنهایت، بین مهارت خانوادگی و تعهد زناشویی رابطه­ای وجود ندارد (P<0/05).

Keywords

• ارتباطات
• فضای مجازی
• تعارضات زناشویی
• طلاق عاطفی
• تعهد زناشویی