کنترل خسارت سازه‌‌ها به‌کمک الگوریتم ژنتیک- عصبی

Abstract

در این مقاله، کنترل خسارت سازه‌ها در برابر زلزله به‌صورت نیمه‌فعال با‌استفاده از میراگر مایع قابل کنترل مغناظیسی (MR) و شبکه‌های عصبی مصنوعی مطالعه شده است. هدف از طراحی این سیستم کنترل، کاهش خسارت سازه می باشد. در این سیستم کنترل، از یک شبکۀ عصبی پیش‌خور چندلایه استفاده شده است. ورودی شبکۀ عصبی جابه‌جایی نسبی طبقات و خروجی آن ولتاژ میراگر MR است. آموزش شبکۀ عصبی برای تعیین ولتاژ میراگر MR برای کمینه کردن خسارت سازه انجام شده است. برای آموزش شبکۀ عصبی از الگوریتم ژنتیک استفاده گردیده است. معیار شایستگی این الگوریتم کمینه نمودن شاخص خسارت پارک و انگ سازه انتخاب شده است. پس از آموزش شبکۀ عصبی، سیستم کنترل در سازۀ سه‌طبقه محک غیرخطی قرار داده شده و عملکرد آن مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهند این کنترولر توانسته است شاخص خسارت پارک و انگ را به‌طور چشم‌گیری کاهش دهد.

Keywords

• سازه، زلزله
• خسارت
• کنترل
• نیمه‌فعال
• شبکه‌های عصبی
• الگوریتم ژنتیک