بررسی اثر میدان مغناطیسی بر رشد و عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) در شرایط آب و هوایی مشهد

Abstract

به‌منظور بررسی اثر میدان مغناطیسی بر روی نحوه رشد و تولید ماده خشک کل در نخود، آزمایشی به‌صورت کرت‌های نواری با سه‌تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی‌ مشهد در سال 1392‌ اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1- بذر در سه‌سطح (عادی، تیمار‌شده در میدان مغناطیس با شدت‌های 100 و 150میلی‌تسلا هر یک به‌مدت 2‌ساعت)، 2- آب آبیاری در 2‌سطح (عادی و تیمار‌شده در میدان مغناطیسی با شدت 650‌میلی‌تسلا) بود. نتایج این آزمایش نشان‌داد که قرار‌دادن بذر در میدان مغناطیسی موجب افزایش معنی‌دار ماده خشک به‌میزان 26‌درصد نسبت به بذور عادی شد. شدت میدان مغناطیسی نیز تأثیر معنی‌داری بر ماده ‌خشک تولیدی داشت و میدان 150‌میلی‌تسلا نسبت به میدان 100‌میلی‌تسلا موجب افزایش 18‌درصدی (01/0 P≤) ماده خشک شد. آب ‌مغناطیسی، حدود 25‌درصد نسبت به آب‌ معمولی میزان ماده خشک تولیدی نخود را افزایش‌داد. اختلاف تیمارها با هم در اواخر فصل رشد و در 80‌روز و 96‌روز بعد از کاشت بیش‌تر‌ین مقدار (به‌ترتیب 201 و 207‌گرم بر متر مربع ) بود. هم‌چنین اعمال میدان مغناطیسی بر روی آب ‌آبیاری و بذر نخود به‌ترتیب منجر‌به افزایش 27 و 19‌درصد عملکرد دانه شد. اثرات متقابل تیمارها نشان‌داد که اعمال میدان مغناطیس در آب آبیاری و بذر نخود سبب افزایش 31‌درصد عملکرد دانه شد. اما بر روی تولید ماده خشک نخود تأثیر مثبت نداشت.

Keywords

• آبیاری مغناطیسی
• عملکرد دانه
• معادله سیگموئیدی