مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Feb 2016)
فعالیت های هوازی و بی هوازی و شاخص های منتخب استرس اکسایشی: مرور سیستماتیک مطالعات انسانی و حیوانی داخل کشور
Abstract
هدف: هدف مطالعه حاضر، مرور سیستماتیک تاثیر فعالیت های هوازی و بی هوازی حاد و مزمن بر شاخص های منتخب استرس اکسایشی بر اساس مطالعات انسانی و حیوانی منتشر شده در مجلات فارسی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر اساس جستجو تا تاریخ 10 مــرداد 1393 در پایــگاه‌های Magiran، SID، ScholarGoogleبا استفاده از یک راهبرد جستجوی مقالات و با کلمات کلیدی شامل "استرس اکسایشی"، "سوپر اکسید دیسموتاز "، "مالوندی آلدهید " و"آسیب اکسایشی"و بررسی ارتباط آنها با کلمات کلیدی "فعالیت ورزشی"، "تمرین"، "ورزش" و "فعالیت بدنی" انجام شد. تمام مقالات فارسی به صورت مجزا توسط دو محقق مورد ارزیابی قرار گرفت و مقاله هایی با کیفیت متوسط و بالا انتخاب شد. براساس جستجوی اولیه در پایگاه‌های مختلف، 1163 مقاله به دست آمد که پس از بررسی عنوان، چکیده و متن کامل مقالات، در پایان 22 مقاله حائز معیارهای ورود به تحقیق بودند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس یافته های مطالعات انسانی مشخص شد که اجرای تمرینات منظم هوازی حاد افزایش معنادار و تمرین های هوازی مزمن افزایش غیر معنادار مقادیر مالون دی آلدهید را به دنبال دارد. از سوی دیگر، افزایش معنادار مقادیر سوپراکسید دیسموتاز در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل متعاقب اجرای حداقل 8 هفته تمرین هوازی مزمن مشاهده شد.در حالی که متعاقب تمرینات هوازی حاد افزایش غیر معنی دار سوپراکسید دیسموتاز مشاهده شد. با وجود این، براساس یافته های حاصل از پژوهش های حوزه حیوانی مشخص شد که 8 هفته تمرین منظم هوازی مزمن برای تنظیم کاهشی مالون دی آلدهید و 6 هفته برای تنظیم افزایشی مقادیر سوپراکسید دیسموتاز ضروری است. نتیجه گیری:مطالعه حاضر عدم وجود گزارش های با کیفیت بالا در خصوص تاثیر تمرینات منظم هوازی و یا بی هوازی بر سطوح استراحتی و یا در پاسخ به یک وهله تمرین شدید بخصوص بر روی آزمودنی های انسانی نشان می دهد و معدود گزارش های با کیفیت متوسط نیز به یافته همسویی دست نیافتند. و ضرورت مطالعات با کیفیت بیشتر به ویژه در مطالعات انسانی را خاطر نشان می کند.
