مطالعات در دنیای رنگ (Nov 2021)
مروری بر بهبود خواص مقاومت به خوردگی و سایش آلیاژهای منیزیم با استفاده از نانوذرات رنگدانه اکسید روی به روش اکسیدشدن الکترولیتی پلاسما
Abstract
منیزیم و آلیاژهای آن به دلیل داشتن خواص ویژه از قبیل چگالی بسیار کم، استحکام ویژه بالا، ظرفیت میرایی فوق‌العاده، قابلیت ماشین‌کاری و کارپذیری عالی پتانسیل بالایی در کاربردهای صنعتی نظیر صنایع هوافضا، خودروسازی و تجهیزات مخابراتی دارند. با این حال، منیزیم به‌دلیل فعالیت شیمیایی ذاتی بالا یکی از واکنش‌پذیرترین عناصر فلزی است و اکسیدی که تشکیل می‌دهد برخلاف اکسیدهای آلومینیم و تیتانیم، محافظت کمی از زیرلایه دارد که باعث ایجاد محدودیت در استفاده گسترده آن شده است. یکی از روش‌های بهبود خواص سطحی این فلز و آلیاژهای آن پوشش‌دهی است. پوشش‌دهی اکسیدشدن الکترولیتی پلاسما (PEO) به عنوان یک فرآیند پوشش‌دهی جدید گزینه مناسب برای اعمال یک لایه سرامیکی مقاوم به خوردگی و سایش بر روی فلزاتی مانند منیزیم که تمایل زیادی برای ایجاد فیلم پسیو دارند، می‌باشد. این پوشش دارای عیوبی نظیر ترک‌ها و تخلخل‌هایی است که باعث نفوذ راحت عوامل خورنده به زیر لایه فلزی می‌شود. استفاده از نانوذرات در الکترولیت، با ایجاد پوششهای کامپوزیتی، موجب کاهش تخلخل‌های موجود می‌شود. در این حالت پوشش فشرده‌تر و نفوذ یون‌های خورنده بین لایه‌های پوشش سخت‌تر انجام می‌شود و نهایتا منجر به بهبود مقاومت به خوردگی و مقاومت به سایش این آلیاژ می‌شود. در این مطالعه تاثیر نانوذرات رنگدانه اکسید روی بر بهبود پوششهای PEO و سازوکارهای اختلاط آنها در الکترولیت بررسی می‌شود.
