Agronomy Science (Dec 2014)
Relacje między cyrkulacją atmosferyczną a przezimowaniem rzepaku na Lubelszczyźnie
Abstract
Celem pracy jest określenie wpływu cyrkulacji atmosferycznej na przezimowanie rzepaku uprawianego na Lubelszczyźnie. Realizując tak postawiony cel, wykorzystano wyniki obserwacji kondycji roślin rzepaku po zimach w latach 1974/75–2009/10, które pozyskano ze stacji doświadczalnych COBORU w Bezku i Ciciborze Dużym. Uwarunkowania cyrkulacyjne przezimowania rzepaku określono na podstawie wartości wskaźnika NAO, oscylacji wschodniopolskiej strefowej i południkowej (OWPs i OWPp), a ponadto indeksów cyrkulacji strefowej, południkowej i indeksu cykloniczności oraz częstości występowania typów cyrkulacji nad obszarem Lubelszczyzny w okresie od grudnia do marca. Największy wpływ na stan przezimowania rzepaku miał przebieg warunków atmosferycznych na początku zimy. Straty na plantacjach rzepaku były znaczące, gdy w okresach zimowych notowano dużą częstość napływu powietrza z kierunku wschodniego i południowo-wschodniego, przy mniejszym udziale adwekcji z sektora zachodniego. Niekorzystny wpływ na stan rzepaku miała także większa częstość występowania sytuacji antycyklonalnych, zwłaszcza w lutym i marcu.
