بررسی پتانسيل انتشار ترکیبات آلی و فلزات سنگين از لوله‌های پلی‌اتیلنی

Abstract

زمینه و اهداف: رهايش ترکیبات آلی و فلزات سنگین از لوله‌های توزیع آب شرب، اثر جدی بر سلامت مصرف‌کنندگان خواهد گذاشت. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مشخصات کيفی آب و قطر لوله بر روی رهاسازی اين ترکیبات شيميايی در لوله‌های پلی‌اتیلنی است. مواد و روش‌ها: آزمایشات در لوله‌های پلی اتيلنی حاوی آب و در سه سیکل مختلف 72، 144 و 216 ساعت انجام و تاثیر دما، pH، سختی و کلر باقيمانده آب و همچنين قطر لوله بر میزان رهایش ترکیبات آلی و برخی فلزات مورد بررسی قرار گرفت. ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل انجام پژوهش رعایت شده است. یافته‌ها: با افزایش زمان تماس آب با لوله ميزان رهايش کل کربن آلی (TOC) افزایش و غلظت روی آزاد شده کاهش یافت. غلظت سرب، کادمیوم و نیکل در همه نمونه‌ها پایین‌تر از حد تشخیص دستگاه بود. همچنين، عدد آستانه بو در تمامی نمونه‌ها پایین‌تر از حد مجاز استاندارد بود. علاوه بر اين، نتايج نشان دهنده کاهش غلظتTOC و روی در آب با افزایش pH و سختی بود. افزایش دمای آب، افزایش قابل توجه غلظت TOC در آب را به دنبال داشت؛ با اينحال، با افزایش قطر لوله، ميزان رهايش TOC و روی کاهش پيدا کرد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان می‌دهد که لوله‌های موجود از لحاظ رهايش فلزات سنگین به آب تهدیدی برای سلامتی ایجاد نمی‌کنند. با اينحال، هرچند مقادیر رها شده TOC در آب در مطالعه حاضر پایین بود، اما اين موضوع نیازمند بررسی دقیق‌تر جهت تعیین نوع و آن ارزیابی ریسک هیدروکربن‌های آزاد شده بر روی سلامت افراد می‌باشد.

Keywords

• کیفیت آب، لوله‌های پلی‌اتیلنی، شبکه توزیع آب، ترکیبات آلی، فلزات سنگین