ارزیابی نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلۀ پهن داخلی مایل به پهن خارجی بعد از تمرینات مقاومتی درونگرا و برونگرا

Abstract

هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثر برنامۀ تمرینی قدرتی مقاومتی برونگرا و درونگرا روی نسبت فعالیت عضلۀ پهن داخلی مایل به پهن خارجی بود. 26 مرد سالم در این مطالعه شرکت کردند. پروتکل تمرینی شامل 36 جلسه تمرین مقاومتی برونگرا و درونگرا با وزنه روی دستگاه پرس پا با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه بود. حداکثر انقباض اختیاری عضلۀ چهارسر ران و فعالیت الکترومیوگرافی عضلۀ پهن داخلی مایل و پهن خارجی، قبل و بعد از تمرینات مقاومتی برونگرا و درونگرا اندازه‌گیری شد. حداکثر انقباض اختیاری عضلۀ چهارسر ران و فعالیت الکترومیوگرافی عضلۀ پهن داخلی مایل و پهن خارجی بعد از تمرین به‌طور معناداری افزایش یافت (05/0P<). این میزان افزایش به نوع تمرین نیز وابسته بود (05/0P<). تمرین برونگرا، در مقایسه با تمرین برونگرا، افزایش بیشتری در حداکثر انقباض اختیاری و فعالیت الکترومیوگرافی عضلۀ پهن داخلی مایل به همراه داشت (05/0P<). بهبودفعالیت عضلۀ پهن داخلی مایل در مقایسه با عضلۀ پهن خارجی نقشی مهم در حفظ ثبات کشککی رانی ایفا می‌کند و همواره راهکاری مؤثر برای جلوگیری از انحراف خارجی کشکک در نظر گرفته می‌شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود تمرینات برونگرا در برنامه‌های بازتوانی یا پیشگیری از انحراف خارجی کشکک گنجانده شود.

Keywords

• برونگرا
• درونگرا
• عضله چهار سر ران
• الکترومیوگرافی