بررسی تغییرات سطوح استراحتی برخی شاخص‌های التهابی، آسیب عضلانی، توان هوازی و بی‌هوازی بازیکنان نخبه فوتبال ساحلی در طول فصل مسابقات لیگ برتر

Abstract

زمینه و هدف: فوتبال ساحلی به عنوان یک رشته جدید و پرطرفدار به سرعت در سراسر دنیا در حال گسترش است. با این حال، تاکنون اطلاعات دقیقی در مورد نیازهای جسمانی و فیزیولوژیکی بازیکنان این ورزش در دسترس نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات سطوح استراحتی برخی شاخص‌های التهابی، آسیب عضلانی، توان هوازی و بی‌هوازی بازیکنان فوتبال ساحلی در مراحل پیش‌فصل، نیم‌فصل و پایان فصل مسابقات لیگ برتر بود. روش تحقیق: شرکت کنندگان این مطالعه 13 بازیکن نخبه فوتبال ساحلی (میانگین سن 01/4±64/24 سال، شاخص توده بدنی 76/2±23/22 کیلوگرم/مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 48/5 ±60/38 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) حاضر در لیگ برتر فوتسال فصل 99-98 ایران بودند. شاخص های توان هوازی، بی‌هوازی و شاخص‌های التهابی (آلانین آمینوتراسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز) در پیش فصل، نیم فصل و پایان فصل اندازه گیری شدند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05>p جهت بررسی تغییرات استفاده شد. یافته‌ها: از مرحله پیش فصل تا پایان فصل، آلانین آمینوترانسفراز افزایش معنی‌دار (0/04=p) و توان بی‌هوازی کاهش معنی‌دار (0/001=p) داشت. سطوح لاکتات دهیدروژناز افزایش معنی‌داری در نیم فصل نسبت به پیش فصل (0/04=p) و کاهش معنی‌دار در پایان فصل نسبت به نیم فصل نشان داد (0/01=p). با این وجود، تغییر معنی‌داری در آسپارتات آمینوترانسفراز (0/50=p)، کراتین فسفوکیناز (0/15=p) و توان هوازی (0/11=p) در طول فصل مسابقات مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به فشار فیزیولوژیکی ورزش فوتبال ساحلی در مراحل مختلف فصل مسابقات، پیشنهاد می‌شود بازیکنان این رشته در طول فصل، از نظر شاخص‌های بیوشیمیایی و عملکردی پایش شوند و بر اساس آن، برنامه‌های تمرینی، تغذیه‌ای و ریکاوری بهینه‌سازی گردد.

Keywords

• التهاب
• توان هوازی
• توان بی‌هوازی
• فوتبال ساحلی