نقش بخشایش و معنویت‏‌گرایی در پیش‏‌بینی شادکامی زوجین

Abstract

سابقه و هدف: شادکامی یکی از مفاهیم روان‏شناسی مثبت‏گرا است که امروزه اهمیت آن در زندگی زوجین و همچنین بهداشت و سلامت روان مطرح شده است. تشکيل و حفظ خانواده و پيشگيري از فروپاشي آن مستلزم برخورداري اعضاي خانواده از توانمندي‏ها و مهارت‏هایی است. بر این اساس، مطالعۀ حاضر با هدف تبيين نقش بخشایش و معنویت‏گرایی در شادکامی زوجین انجام شده است. روش کار: روش این پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش تمامی زوجین ساکن شهر کرمانشاه بود که در سال 1398 با روش نمونه‏گیری دردسترس تعداد 300 نفر از آنان برای نمونه انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های پژوهش پاسخ دادند. ابزارهای استفاده‌شده در مطالعه عبارت است از مقیاس شادکامی آکسفورد (هیلز و آرجیل)، مقیاس سنجش بخشش در خانواده (پولارد و همکاران) و مقیاس معنویت (شهیدی و فرج‏نیا). درنهایت، تحلیل داده­ها با استفاده از روش‏های آمار توصیفی، ماتریس همبستگی و رگرسیون گام‏به‏گام انجام شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین بخشایش (519/0=r و 05/0>P) و معنویت‏گرایی (688/0=r و 05/0>P) با شادکامی زوجین رابطۀ معنی‏داری وجود داشت. از سوی دیگر، در بین ابعاد بخشایش؛ زیرمقیاس‏های احساس بهبودی و سبک‏‌بالی، تشخیص/تصدیق و درک واقع‏بینانه پیش‏‌بینی‌کننده‌‏های قوی‏‌تری برای شادکامی زوجین بودند. همچنین، در بین زیرمقیاس‌‏های معنویت به‌‏ترتیب توانایی معنوی و نگرش معنوی قدرت پیش‌‏بینی‌کنندگی قوی‏تری برای شادکامی زوجین داشتند (05/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‏توان گفت بخشایش و معنویت‏‌گرایی می‏‌توانند در ارتقای شادکامی زوجین نقش مؤثری داشته باشند و در مراکز مشاوره لازم است به این سازه‏‌ها بیشتر توجه شود.

Keywords

• بخشایش؛ زوجین؛ شادکامی؛ معنویت‏گرایی