Pizhūhish/hā-yi Rūstāyī (Mar 2016)
ارزیابی اسکان موقت بعد از زلزله و راهکارهای بهبود کیفی آن متناسب با نیاز آسیب دیدگان (نمونه موردی: روستای سرند-هریس)
Abstract
هدف از مقاله حاضر ارزیابی و تحلیل مسکن موقت آسیب‌دیدگان بعد از زلزله جهت شناخت نقاط قوت و ضعف آن در راستای بهینه سازی و ارائه راهکارهای بهبود کیفی آن متناسب با نیاز آسیب‌دیدگان می باشد. این مطالعه به روش ارزیابی بعد از اجرا، از نوع کاربردی بوده و در آن از روش توصیفی-تحلیلی استفاده گردیده است. و نیز برای جمع‌آوری اطلاعات از روش‌های مختلف اسنادی، کتابخانه‌ای و مطالعات میدانی از طریق انجام مصاحبه، مشاهده و تأکید بر پرسشنامه بهره گرفته شده است. در مجموع معیارهای مورد ارزیابی در جداولی جداگانه با امتیازدهی طیف لیکرت ارزیابی شده‌اند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که آسیب‌دیدگان از مولفه‌های کالبدی و اجتماعی مسکن موقت رضایت کم و از مولفه‌های فنی آن رضایت متوسطی دارند. در این میان نیز مولفه‌های "امنیت" و "حفظ کرامت انسانی و حریم شخصی" و "ادراک محیطی" از معیار اجتماعی، مولفه‌های "بهداشت" و "فرم" و "معماری و طراحی" از معیار کالبدی و "تأسیسات و انرژی" از معیار فنی و سازه‌ای کمترین میزان رضایت آسیب دیدگان از مسکن موقت را دربرداشت. بنابراین با تدابیری مانند حصارکشی دور تادور چادرها، برپایی چادرهای فامیلی در کنار هم، مشخص کردن حدود و مرز هر چادر و غیره می توان از حدود مشکلات کاست.
Keywords
