توسعه آموزش جندی‌شاپور (Jan 2015)
ارزیابی کیفیت طرح درس اساتید دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال 1392
Abstract
طرح درس از مهم‌ترین ابزارهای اثربخشی فرآیند یاددهی_یادگیری و یکی از راه‌های غیر قابل‌انکار در ارتقای کیفیت آموزش است. اساتید با کمک طرح درس، مفاهیم و مطالب درسی را در کلاس به‌طور صحیح ارائه می‌دهند و متعاقباً دانشجویان نیز مفاهیم را بهتر درک می‌کنند. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی کیفیت طرح درس اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال 1392 انجام شد. در این پژوهش مقطعی، 81 طرح درس ارائه شده بر روی وب‌سایت دانشکده‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از چک‌لیست محقق‌ساخته مورد استفاده در پژوهش‌های پیشین انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی در نرم‌افزار SPSS ویرایش 13 تجزیه و تحلیل شد. در مجموع، 8/19% از طرح درس‌ها در وضعیت ضعیف، 8/77% متوسط و 5/2% درصد در وضعیت خوب قرار داشتند. بیشترین مؤلفه‌هایی که در طرح درس مورد توجه قرار گرفته به ترتیب: روش تدریس، زمان‌بندی ارائه‌ی محتوا، روش ارزشیابی، وظایف و تکالیف دانشجویان، رئوس مطالب و منابع بودند. بیشترین کاستی‌ها مربوط به: هدف رفتاری، حیطه‌ی اهداف رفتاری، وسیله‌ی کمک آموزشی، آمادگی لازم برای دانشجویان، هدف جزئی و سیاست مدیریت کلاس توسط مدرس بود. با توجه به اهمیت طرح درس، برگزاری کارگاه‌های آموزشی جهت آموزش و ارتقای سطح تدوین و نظارت کافی بر مدرسان می‌تواند به ترتیب دانش آن‌ها برای تدوین و کیفیت طرح درس را فراهم کند.
