اثر سطوح مختلف آرژنین و پروتئین قابل هضم در جیره های دارای نسبت ایده آل اسیدهای آمینه در دوره آغازین بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های سرم خون جوجه‌های گوشتی

Abstract

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آرژنین و پروتئین قابل هضم در دوره آغازین بر عمکرد، صفات لاشه و فراسنجه های سرم خون جوجه های گوشتی انجام شد. چهارصد قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه سویه راس 308 در سن 10-1 روزگی به 10 تیمار دارای 4 تکرار اختصاص یافت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 5×2 انجام شد. آرژنین قابل هضم شامل پنج سطح 05/1، 18/1، 31/1 (توصیه راس)، 44/1 و 57/1 درصد و پروتئین قابل هضم شامل 18 و 20 درصد جیره بود. پس از 10 روزگی تمامی جوجه‌ها جیره یکسان دریافت کردند. نتایج نشان داد که سطوح آرژنین و پروتئین و اثرات متقابل این دو تأثیر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن جوجه ها و ضریب تبدیل داشت. سطوح پروتئین خوراک بر وزن نسبی کبد و چربی حفره شکمی در سن 10 روزگی، وزن نسبی روده درسن 42 روزگی معنی دار بود. اثرات سطوح مختلف آرژنین بر وزن نسبی کبد و چربی حفره شکمی، در سن 10 روزگی معنی دار بود. اثرات متقابل سطوح مختلف آرژنین و پروتئین بر وزن نسبی کبد و طول نسبی دئودنوم و ژژنوم در دوره آغازین ازنظر آماری معنی دار بود. اثرات سطوح متفاوت پروتئین بر غلظت پروتئین کل، آلبومین و فسفر سرم معنی دار بود. اثر سطوح مختلف آرژنین بر غلظت اسید اوریک و کلسیم سرم معنی دار بود. با توجه به نتایج این آزمایش می توان گفت سطح آرژنین و پروتئین قابل هضم توصیه شده توسط شرکت راس مناسب می‌باشد.

Keywords

• آرژنین قابل هضم
• پروتئین قابل هضم
• جوجه گوشتی
• عملکرد
• فراسنجه‌های خون