بررسی تأثیر رهبری اصیل بر خشنودی شغلی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی درگیری شغلی

Abstract

مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر رهبری اصیل بر خشنودی شغلی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی درگیری شغلی انجام شد. روش این مطالعه از نوع توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش کارکنان و مدیران سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی به تعداد 311 نفر (275 نفر کارمند و 36 نفر مدیر) بودند که از این تعداد، 158 نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان حجم نمونه کارکنان انتخاب شدند. در جمع آوری اطلاعات مدیران از روش سرشماری به دلیل محدود بودن جامعه آماری استفاده شد. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد درگیری شغلی لاداهل و کنجر (1965) با ضریب پایایی (0.85)، خشنودی شغلی مینه سوتا با ضریب پایایی (0.88) و رهبری اصیل والومبا و همکاران (2008) با ضریب پایایی (0.90) استفاده شد که روایی آنها توسط صاحبنظران دانشگاهی و پایایی آنها نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده‌ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری LISREL و Spss ویرایش 22 استفاده شد. یافته‌های کمّی حاصل از آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان داد که رهبری اصیل بر درگیری شغلی و خشنودی شغلی کارکنان تأثیر مثبت و معناداری دارد. درگیری شغلی بر خشنودی شغلی کارکنان تأثیر مثبت و معناداری دارد. درگیری شغلی در تاثیرگذاری رهبری اصیل بر خشنودی شغلی نقش میانجی داشته است. نتایج پژوهش نیز نشان داد که مؤلفه‌های شفافیت در روابط، پردازش متوازن، جنبه‌های درونی و خودآگاهی به ترتیب دارای بیشترین قدرت تأثیر بر درگیری شغلی و خشنودی شغلی بوده‌اند

Keywords

• رهبری اصیل
• خشنودی شغلی
• درگیری شغلی
• سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی