مدل پیش‌بینی رضایت زناشویی زنان بر مبنای مداخله والدینی، ادراک خانواده مبدأ، ازدواج والدین، تجربیات ناگوار کودکی، افسردگی و الگوهای ارتباطی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، تدوین مدل پیش­بینی رضایت زناشویی زنان بر مبنای مداخلۀ والدینی، ادراک ازدواج والدین، تجربیات ناگوار کودکی، افسردگی و الگوهای ارتباطی بود. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود که با روش مدل معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان و کارکنان زن شاغل در آموزش و پرورش شهر زنجان بود که 250 نفر از آنها به‌صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه تجربیات ناگوار کودکی، پرسش‌نامه سلامت بیمار-2، پرسش‌نامه رضایت از ازدواج، ادراک ازدواج والدین، مقیاس الگوهای ارتباطی، و مداخله والدینی بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار SPSS-25 و AMOS-24 استفاده شد. یافته­های همبستگی نشان داد که تجربیات ناگوار کودکی، افسردگی، و الگوی ارتباط و مداخله والدینی همبستگی منفی و معنی­داری با رضایت زنان دارد و الگوی ارتباطی سازنده همبستگی مثبت معنی­داری (بیشترین همبستگی) را با رضایت زنان دارد. داده­های مدل نیز نشان داد که بیشترین ضریب تأثیر مستقیم به سمت رضایت زناشویی زنان، مربوط به مداخه والدینی بود. از این یافته­ها نتیجه گرفته می­شود که الگوی ارتباط سازنده و مداخله والدینی از مهم­ترین عوامل موثر بر رضایت زناشویی هستند و آموزش الگوی تعامل سازنده و تفرد و تمایز و استقلال از والدین می­تواند به رضایت بالاتر زنان کمک بسیاری کند.

Keywords

• "رضایت زناشویی"
• "مداخلۀ والدینی"
• " افسردگی"
• "تجربیات ناگوار"
• الگوهای تعامل"