نحوه ی برخورد دستیاران با بیماران مبتلا به کاهش سطح هوشیاری در بخش اورژانس؛ یک ممیزی بالینی

Abstract

مقدمه: کاهش سطح هوشیاری طیف وسیعی از مراجعات به بخش های اورژانس را به خود اختصاص داده است. هدف از این ممیزی بالینی ارزیابی نحوه ی برخورد دستیاران طب اورژانس با بیماران مبتلا به کاهش هوشیاری می باشد. روش کار: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، نحوه برخورد دستیاران با 400 مورد مبتلا به کاهش هوشیاری که در فاصله سالهای 1393 تا 1396 به بخش اورژانس سه بیمارستان آموزشی مراجعه کرده بودند از نظر میزان انطباق با گایدلاین های آموزش داده شده به آنها مورد بررسی قرار گرفت. انطباق کمتر از 70% به عنوان خیلی بد، بین 70 تا 80% بد، بین 80 تا 90% خوب و بالای 90% خیلی خوب در نظر گرفته شد. نتایج: بیشترین میزان انطباق (خیلی خوب) برخورد بالینی با گایدلاین مربوط به مانیتورینگ قلبی و پالس اکسیمتری (100‎%)، شمارش سلول های خونی (100‎%)، دادن آنتی بیوتیک به بیماران با درجه حرارت >38 درجه در 375 نفر (7/93‎%)، سی تی اسکن مغزی در 387 نفر (7/96‎%)، گرم کردن بیماران هیپوترم (100‎%)، کاتتریزاسیون ورید محیطی (100‎%)، اندازه گیری نبض (100‎%) و فشار خون در 398 نفر (45/99‎%). انطباق در مورد سنجش درصد اشباع اکسیژن 6/72‎% و در بازه بد بود. در خصوص ارزیابی نیاز به تیامین در بیماران نیازمند کوماکوکتل، شرح حال گیری در مورد سابقه مصرف الکل، اندازه گیری سطح مونواکسید کربن در بیماران با علت نامشخص، ابتلا به ایدز، بررسی عملکرد تیرویید، فوندوسکوپی و دادن استروئید به بیماران با درجه حرارت >38 درجه میزان انطباق عملکرد دستیاران بسیار بد بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به انطباق ضعیف عملکرد دستیاران مورد بررسی با گایدلاین های موجود، نیاز به دوره های بازآموزی و پایش مستمر عملکرد بالینی آنها ضروری باشد. شاید تکرار و تمرین در این خصوص و حتی تهیه چک لیست های کتبی برای پیشگیری از فراموشی برخی از ایتم های موجب ارتقاء کیفی برخورد دستیاران طب با بیماران مبتلا به کاهش سطح هوشیاری شود.

Keywords

• کاهش سطح هوشیاری
• ممیزی بالینی
• اقدامات اولیه
• گاید لاین های بالینی
• دستیاران طب اورژانس