روانشناسی بالینی و شخصیت (Sep 2020)
بررسی خصوصیات روان‌سنجی فرم کوتاه پرسشنامه چشم‌انداز زمان در جمعیت بزرگ‌سالان شهر تهران
Abstract
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی خصوصیات روان‌سنجی مقیاس چشم‌انداز زمان زیمباردو فرم کوتاه در جمعیت بزرگ‌سالان شهر تهران انجام شد. روش: نمونه آماری این پژوهش عبارت بود از 400 زن و مرد بزرگ‌سال شهر تهران که با استفاده از روش خوشه‌ای چندمرحلهای از جامعه آماری انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از فرم 36 سؤالی مقیاس چشم‌انداز زمان و فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی نئو استفاده شد. نتایج: یافتهها نشان داد که ضریب پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ حاکی از پایایی مطلوب برای کل مقیاس و هر کدام از عامل‌ها بود. همچنین نتایج نشان داد که عامل‌های مقیاس چشم‌انداز زمان با ویژگی‌های شخصیتی نئو فرم کوتاه رابطه معنی‌دار دارند. همچنین نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نیز بیانگر وجود 5 عامل گذشته منفی، خوش‌گذران در زمان حال، آینده‌نگر، گذشته مثبت و منفعل در زمان حال می‌باشد که درمجموع 37 درصد واریانس کل را تبیین می‌کند. البته نسبت به نسخه اصلی پرسشنامه چشم‌انداز زمان با تغییراتی در برخی از گویه‌ها همراه بود. در تحلیل عامل تائیدی نیز نتایج حاکی از برازش قابل قبول در تعیین عامل‌ها با گویه‌های جدید بود. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده بیانگر آن است که پرسشنامه چشم‌انداز زمان با تغییرات اعمال شده در برخی گویه‌ها برای استفاده در جامعه‌ایرانی، ابزاری پایا و روا است.
Keywords
