اثرات اسید فولیک بر یادگیری و حافظه‌ی اجتنابی غیر فعال در رت‌های آلزایمری شده از طریق تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین

Abstract

خلاصه مقدمه: بیماری آلزایمر یکی از شایع‌ترین بیماری‌های نورودژنراتیو مغز می‌باشد که در آن نورون‌ها، به ویژه در نواحی مرتبط با اعمال شناختی، مورد تخریب می‌گیرند. یکی از عواملی که در پاتوژنز بیماری آلزایمر نقش مؤثری بازی می‌کند، استرس اکسیداتیو است که یک عدم تعادل بین رادیکال‌های آزاد و سیستم آنتی‌اکسیدان می‌باشد. کوآنزیم Q10، به عنوان یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی، در مکانیسم‌های تولید انرژی داخل سلولی و جلوگیری از پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی نقش دارد و اثرات مطلوب آن در بیماری آلزایمر مشخص شده است. با توجه به این که اسید فولیک یکی از پیش‌سازهای مهم برای سنتز Q10 در سلول بوده، مشخص شده است که میزان آن در خون مبتلایان به آلزایمر کاهش چشمگیری می‌یابد، در این تحقیق اثر تجویز اسید فولیک بر یادگیری و حافظه‌ی اجتنابی غیر فعال در رت مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: تعداد 30 سر رت نر از نژاد ویستار با وزن تقریبی 50 ± 300 گرم در سه گروه ده تایی شم، آلزایمری و آلزایمری + اسید فولیک تقسیم شدند. جهت ایجاد مدل آلزایمری در رت، داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن‌های مغزی تزریق گردید و پس از آن به مدت 21 روز رت‌های آلزایمری تحت درمان با اسید فولیک با دوز mg/kg 4 به صورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند. جهت ارزیابی یادگیری و حافظه در رت‌ها از آزمون رفتار یادگیری اجتنابی غیر فعال استفاده شد. یافته‌ها: تزریق داخل بطن‌های مغزی استرپتوزوتوسین موجب آسیب شدید یادگیری و حافظه در رت‌ها شد و کاربرد اسید فولیک از این آسیب جلوگیری کرد. نتیجه‌گیری: اطلاعات به دست آمده از این تحقیق نشان می‌دهد که احتمال دارد اسید فولیک منجر به درمان ضایعات شناختی در بیماری آلزایمر شود. واژگان کلیدی: آلزایمر، اسید فولیک، استرپتوزوتوسین، یادگیری، حافظه.