Journal of Fundamentals of Mental Health (Jun 2018)
اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری گروهی بر علایم شناختی هیجانی اختلال اضطراب اجتماعی
Abstract
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری گروهی بر اضطراب و افسردگی، ارزیابی منفی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روشکار: جامعهی آماری این پژوهش بالینی، شامل کلیه مراجعهکنندگان به مراکز خدمات روانشناسی و مطبهای خصوصی روانپزشکی با تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در سطح شهر مشهد بود که در سال 96-1395 در مرکز تخصصی روانشناسی، 24 نفر از این بیماران به شیوه در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفی در گروههای آزمون و شاهد قرار گرفتند. درمان فعالسازی رفتاری گروهی طی 8 جلسه 90 دقیقهای برای گروه آزمون اجرا شد. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامههای مقیاس اضطراب اجتماعی اسپین (2000)، افسردگی بک-2، مقیاس فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (1989)، پیامدهای رویدادهای منفی اجتماعی ویلسون و رپی (2005) میباشد. نمونهها قبل و بعد درمان و 3 ماه بعد از گروهدرمانی با رویکرد فعالسازی رفتاری، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل آماری دادهها با تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر انجام شد. یافتهها: نتایج حاکی از آن است که فعالسازی رفتاری در هر دو مقطع زمانی ارزیابی بر میانگین نمرات خردهمولفههای ترس و اجتناب (از مولفه اضطراب اجتماعی) و مولفه افسردگی و هر دو خردهمولفههای ترس از ارزیابی منفی (دیگران و خود) و خردهمولفه روانشناختی (از مولفه کیفیت زندگی) به طور معنیدار اثربخشی داشته (05/0>P) اما بر ناراحتی فیزیولوژیک (از اضطراب اجتماعی) و روابط اجتماعی و رضایت از وضعیت زندگی و سلامت جسمانی (از کیفیت زندگی) اثربخشی معنیداری نداشته است. در گروه شاهد، هیچ تفاوت معنیداری در مراحل مختلف یافت نشد. نتیجهگیری: به طور کلی، فعالسازی رفتاری بر اضطراب و افسردگی، ارزیابی منفی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، تاثیر دارد.
Keywords