Funkcjonalizm w architekturze: od neolitu do wczesnego modernizmu

Abstract

Zgodnie z modernistyczną historiografią, funkcjonalizm był fundamentem nowoczesnej architektury. Jednakże sens tego pojęcia w modernistycznej teorii architektury wcale nie jest jasny. Jeśli „funkcjonalizm” rozumieć jako: uzewnętrznianie funkcji obiektu przez jego formę (zgodnie z formułą Adlera-Sullivana-Miesa, Form follows function) i/lub bycie funkcjonalnym, to nie jest on niczym specyficznym dla modernizmu, bowiem obiekty funkcjonalistyczne były tworzone we wszystkich epokach, poczynając od neolitycznych prapoczątków architektury. Zasadnicza różnica między architekturą nowoczesną i tradycyjną leży nie w tym, że architektura nowoczesna jest bardziej funkcjonalna, ani nie w tym, że czytelniej uzewnętrznia funkcję, lecz w samej formie – w radykalnym zerwaniu z tradycją formalną architektury.