درمان زخم پای بیماران مبتلا به دیابت با استفاده از درمان استاندارد

Abstract

مقدمه: بیماری دیابت ملیتوس یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها و مهم‌ترین علل مرگ و میر در جهان به شمار می‌رود. این بیماری با عوارض متعددی همراه است. یکی از عوارض شایع این بیماری، که اغلب ناتوان‌کننده می‌باشد، زخم پای دیابت است؛ این عارضه، در موارد شدید می‌تواند به قطع عضو بیانجامد. درمان‌های مختلفی، از جمله درمان‌های موضعی، برای تسریع در بهبود زخم پای دیابت به کار برده شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی درمان استاندارد و تأثیر اولیه‌ی درمان در این بیماری ‌بود. روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی بیماران مبتلا به زخم پای دیابت انجام شد. بیماران پس از ارایه‌ی رضایت‌نامه و تکمیل پرونده، وارد مطالعه شده، تحت درمان استاندارد که شامل آموزش به بیمار، کنترل قند خون، استفاده از آنتی‌بیوتیک مناسب در صورت لزوم، برداشتن فشار از روی پا یا ارجاع به متخصص اورتوپدی، استفاده از کفش مناسب و دبریدمان به صورت هفتگی بود، قرار گرفتند. یافته‌ها: در این مطالعه، 56 بیمار مبتلا به زخم پای دیابت با میانگین سنی 66/12 ± 46/59 سال تحت برررسی قرار گرفتند. 62 درصد از بیماران بعد از میانگین زمانی 70/2 ± 73/4 هفته بهبود یافتند و مساحت زخم و میزان عفونت در آنان نیز به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0 > P). نتیجه‌گیری: میزان تأثیر بالا و بدون عوارض درمان استاندارد بر روی زخم پای بیماران مبتلا به دیابت، بر اهمیت این نوع درمان تأکید دارد. به کار گیری این رویکرد که در بر گیرنده‌ی استراتژی‌های مختلف درمانی به طور توأم، بر اساس پاتوفیزیولوژی بیماری است، در درمان عارضه تأثیر به‌سزایی خواهد داشت.

Keywords

• Diabetes mellitus
• Foot ulcer
• Standard care