اثر تمرین اصلاحی با تاکید بر فعال سازی عضلات گلوتئال حین دویدن بر تعادل پویای زنان فعال

Abstract

مقدمه و اهداف در ورزشکاران، برخورداری از تعادل پویای بهینه در جهت بهبود عملکرد حرکتی و یا پبشگیری از آسیب حین تمرین حائز اهمیت است؛ لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین اصلاحی راستای اندام تحتانی همراه با فعال­سازی ارادی عضلات گلوتئال بر تعادل پویا حین دویدن بر روی تردمیل بوده است. مواد و روش­ ها در مطالعه شبه­ تجربی حاضر 25 آزمودنی زن سالم و فعال در دو گروه کنترل (12 نفر، میانگین سنی 2/8±21/2) و گروه تمرینی (13 نفر، میانگین سنی 2/5±20/5) با روش نمونه­گیری در دسترس شرکت کردند. تمرینات اصلاحی در 8 جلسه به مدت دو هفته در گروه تمرینی انجام شد و در دو گروه قبل و بعد از دو هفته تعادل پویای افراد توسط تست ستاره در سه جهت قدامی، خلفی-داخلی و خلفی-خارجی انجام شد. تحلیل آماری توسط آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسات بین گروهی و تی زوجی جهت مقایسات درون­گروهی با سطح معناداری 0/05 انجام شد. یافته­ ها نتایج نشان داد که در پیش­ آزمون دو گروه تفاوت معناداری از نظر شاخص ­های تعادلی در جهات مختلف نداشتند (0/05˃p) و مقایسات درون­گروهی در گروه تمرینی حاکی از تفاوت معنادار و افزایش میزان دست­یابی در جهت قدامی (0/008=p) و خلفی-خارجی (0/011=p) بود، در حالی که در جهت خلفی-داخلی (0/727=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد و در گروه کنترل نیز تفاوت معناداری مشاهده نگردید (0/05˃p). نتیجه­ گیری نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که این تمرینات اصلاحی احتمالا از طریق تاثیر بر عملکرد عضلات گلوتئال توانسته است تعادل پویای تست ستاره را در جهت قدامی و خلفی-خارجی در زنان سالم و فعال تا حدودی بهبود دهد که این امر از نظر رویکردهای پیشگیری از آسیب می­تواند حائز اهمیت باشد و در برنامه­ های آماده­ سازی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords

• کنترل نوروماسکولار
• تست ستاره
• سرینی بزرگ
• والگوس زانو
• تمرین فیدبکی