اثربخشی درمان ترکیبی فراشناختی و طرحواره‌درمانی هیجانی مبتنی بر آسیب‌های دوره کودکی بر اختلال اضطراب فراگیر

Abstract

اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع‌ترین اختلالات اضطرابی مشاهده شده در جمعیت عمومی و مراکز بالینی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی ترکیبی از درمان فراشناختی و طرحواره‌درمانی هیجانی مبتنی بر آسیب‌های دوره کودکی بر اختلال اضطراب فراگیر بود. پژوهش حاضر در چارچوب طرح نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش افراد مراجعه‌کننده به مراکز خدمات روانشناختی شهر اصفهان و مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (بر اساس مقیاس کوتاه اضطراب فراگیر و مصاحبه بالینی) در سال 1396 بودند که تعداد 30 نفر از آنان بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و پرسشنامة آسیب‌های کودکی، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارش شدند. سپس گروه آزمایش در درمان گروهی طراحی‌شده توسط پژوهشگر که شامل 12 جلسه 1 ساعته بود شرکت داده شدند. در انتهای درمان نیز، مقیاس کوتاه اضطراب فراگیر به‌طور مجدد به‌عنوان پس‌آزمون توزیع و توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که ترکیب طرحواره‌درمانی هیجانی و درمان باورهای فراشناختی می‌تواند به‌طور معناداری در کاهش نگرانی و علائم و نشانه‌های اضطراب بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مؤثر باشد. طرحواره‌درمانی هیجانی را می‌توان در ترکیب با درمان باورهای فراشناختی به‌عنوان درمانی مؤثر و کامل‌تر نسبت به درمان‌های دیگر در مداخلات روانشناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مدنظر قرار داد.

Keywords

• آسیب‌های دورة کودکی
• اختلال اضطراب فراگیر
• درمان فراشناختی
• طرحواره‌درمانی هیجانی