Status i tożsamość pedagogiki katolickiej 20-lecia międzywojennego w Polsce

Abstract

Naukowa spuścizna pedagogiki katolickiej lat 1918-1939 niesie jej bogatą i wyraźnie sprofilowaną tożsamość. Posiadany stan samoświadomości odsłania status naukowy i ambicje jej twórców w tej kwestii. Pedagogika katolicka tych lat nie buduje niszowego nurtu wiedzy dla swego środowiska, lecz jest nauką (w ogóle) z pełnymi aspiracjami i szerokim polem problemowym. Zakorzeniona w religii rzymsko-katolickiej niesie zasługującą na uznanie orientację na szczęście i radość dziecka, zaufanie, odpowiedzialność wychowawców. Docelowo zabiega o człowieka o wysokiej kulturze moralnej, człowieka czynu. Jej uniwersalizm, realizm, obiektywizm, miejsce dla transcendencji wieńczy postulatem harmonii życia i wychowania, posiada ambicje bycia paedagogią perennis.

Keywords

• catholic pedagogy
• status
• identity
• education
• universalism