فصلنامه علمی- پژوهشی اصول بهداشت روانی (Apr 2016)
شیوع رفتارهای پرخاشگری در جمعیت عمومی شهر مشهد، ایران، 1393
Abstract
مقدمه: خشم و پرخاشگری با پیامدهای فردی و اجتماعی و عوارض جسمی بسیاری همراه است. رفتارهای پرخاشگرانه، موفقیت شغلی و تحصیلی افراد را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. هدف این مطالعه، ارزیابی رفتارهای پرخاشگری و پیشگوهای آن در بین جمعیت عمومی شهر مشهد در سال 1393 میباشد. روشکار: در این مطالعهی توصیفی-مقطعی، تعداد 656 نفر در مشهد در سال 1393 بررسی شدند. مطالعه با استفاده از پرسشنامهی پرخاشگری باس-پری با مراجعه به مکانهای عمومی شهر انجام شد. تحلیل دادهها با آمار توصیفی، آزمونهای تی، منویتنی و رگرسیون خطی با کمک نرمافزار SPSS نسخهی 5/11 انجام شد. یافتهها: میانگین سنی شرکتکنندگان، 54/10±68/27 سال در زنان و 72/12±83/29 سال در مردان بود. تحلیل نتایج به ترتیب امتیازات 37/23 و 17/22 برای حیطهی فیزیکی، 30/12 و 15/13 برای حیطهی کلامی، 31/17 و 99/15 برای خشم، 57/19 و 06/18 برای ستیزهگری را برای مردان و زنان نشان داد که در تمام موارد، تفاوت نمرات زنان و مردان از نظر آماری معنیدار بودند (05/0>P). از نظر متغیرهای جمعیتشناختی، موارد سن، وضعیت ازدواج، سابقهی طلاق، نازایی و بیماری جسمی، همچنین سابقهی جریمهی رانندگی، زندان و سوءمصرف الکل، پیشگوییکنندهی حیطههای گوناگون رفتارهای پرخاشگری بودند. نتیجهگیری: بنا بر نتایج، رفتارهای پرخاشگری در ابعاد ستیزهگری، خشم و فیزیکی به طور بارزی در میان مردان بالاتر است در حالی که امتیاز رفتارهای پرخاشگری کلامی در زنان بالاتر بود.
