İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi (Jun 2021)
Büveyhîler Döneminde İmâmiyye-Mutezile İlişkisi
Abstract
Büveyhîler dönemi (320-454/932-1062), İmâmiyye-Mu‘tezile yakınlaşmasının zirveye ulaşmasına tanık olmuştur. Bunun başlıca sebepleri arasında rasyonel düşüncenin revaç bulması, sosyo-politik ve sosyo-kültürel şartlar, Mu‘tezile kökenli İmâmî âlimlerin etkisi ve Mu‘tezile’nin Ehl-i Sünnet tarafından dışlanmasını saymak mümkündür. Bu dönemde Büveyhîler öncesi dönemden farklı olarak Usûlî İmâmiyye üzerindeki Mu‘tezilî etki daha derin ve kalıcı olmuştur. Usûlîler birçok konuda Mu‘tezile’den etkilenseler de imamet, bedâ, rec’at, takiyye gibi İmâmiyye’ye ana rengini veren konulardaki kadim görüşlerini savunmaya devam etmişler hatta bunları aklî yöntemlerle desteklemişlerdir. Rasyonel kelâma karşı tavrıyla bilinen Ahbârî İmâmîler de Usûlîler kadar olmamakla birlikte Mu‘tezilî etkiden nasiplerini almışlardır. Mu‘tezile üzerindeki İmâmiyye etkisi ise imamet bahsinin bir alt başlığı olan tafdil meselesiyle sınırlı kalmıştır. Bu makalede İmâmiyye-Mu‘tezile ilişkisinin Büveyhîler dönemindeki durumunu şahıslar üzerinden ortaya koymak amaçlanmıştır. Bu çerçevede öncelikle dönemin siyasî ve sosyo-kültürel yapısı tasvir edilmiştir. Daha sonra İmâmiyye’ye meyleden Mu‘tezilîler, İmâmiyye’ye etki eden Mu‘tezilîler ve Mu‘tezile’den etkilenen İmâmîler incelenmiştir. Son olarak da İmâmiyye-Mu‘tezile ilişkisinin fikrî çerçevesi genel hatlarıyla çizilmeye çalışılmıştır. İlişkinin yüksek hassâsiyetle tespit edilebilmesi için İmâmiyye’deki Ahbâriyye-Usûliyye ve Mu‘tezile’deki Basra-Bağdat kolları arasındaki ayrışmalar göz önünde bulundurulmuştur. Metot olarak objektiflik ve mezhepler üstü bakış açısı esas alınmış, fikirler ve olaylar değerlendirilirken fikir-hâdise irtibatının kurulmasına gayret edilmiştir.
Keywords
