تأثیر دوازده هفته تمرین شنای استقامتی بر ویژگی‌های ساختاری و عملکردی قلب پسران نوجوان غیرفعال

Abstract

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی نقش مهمی در ارتقای عملکرد قلب و عروق دارد. با توجه به گرایش روزافزون کودکان و نوجوانان به رشته ورزشی شنا، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین شنای استقامتی بر ویژگی‌های ساختاری و عملکردی قلب نوجوانان غیرفعال بود.مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. 30 دانش‌آموز پسر غیر‌فعال با دامنه سنی 13 تا 15 سال، (سن 1/7±14/1 سال، قد 5/26±164/5سانتی‌متر و وزن 6/2±54/4 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه انتخاب و سپس به طور غیرتصادفی در دوگروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات استقامتی شنا را انجام دادند. همچنین مدت هر جلسه تمرینی 75 دقیقه بود. متغیرهای ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ، ابعاد پایان سیستولی بطن چپ، ضخامت دیواره بین‌بطنی، حجم ضربه‌ای، کسر تزریقی قبل و پس از پروتکل تمرینی با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری شاپیروویلک، تی زوجی و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/P0). در گروه کنترل، در هیچ‌کدام از شاخص‌های اندازه‌گیری‌شده نسبت به حالت پایه (پیش‌آزمون) تغییر معنی‌داری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد به نظر می‌رسد 12 هفته تمرین شنای استقامتی از طریق افزایش پیش بار قلبی می‌تواند اثرات مفیدی بر ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ و حجم ضربه‌ای قلب پسران نوجوان غیر‌فعال داشته باشد.

Keywords

• شنا
• ساختار قلب
• اکوکاردیوگرافی
• نوجوانان غیر‌فعال