اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر توانایی‌های شناختی و تاب‌آوری ورزشکاران نابینا

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی‌بر ذهن­آگاهی بر توانایی­های شناختی و تاب‌آوری ورزشکاران نابینا بود. پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح دوگروهی پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری همة ورزشکاران نابینای شهر گلستان بودند که 30 نفر از آن‌ها با روش دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. داده­ها با استفاده از مقیاس توانایی­های شناختی و مقیاس تاب­­آوری جمع­آوری شدند. یافته­ها نشان داد که بین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل، در نمرات مربوط به توانایی­های شناختی و تاب­آوری، در پس­آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 P <). با توجه به بالاتربودن میانگین نمرات گروه آزمایش در مرحلة پس­آزمون، نتیجه‌گیری می­شود که مداخله مؤثر است و موجب بهبود توانایی­های شناختی و تاب­آوری ورزشکاران نابینا می­شود. براساس یافته­ها می­توان گفت که درمان مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به‌عنوان یکی از درمان­های موج سوم شناختی- رفتاری می­تواند در ارتقای توانایی­های شناختی و تاب‌آوری افراد نابینا در عرصة رقابت­های ورزشی تأثیرگذار باشد.

Keywords

• درمان شناختی- رفتاری
• ذهن‌آگاهی
• توانایی شناختی
• تاب‌آوری
• ورزشکار