Kultura (Skopje) (Mar 2015)
ГЛОБАЛИЗМОТ И „ЗАБАВУВАЊЕТО НА БАЛКАНСКИОТ ЧЕКОР“: ЗА ВОЗМОЖНОСТА ОД „УПАД“ ВО МАКЕДОНСКАТА КУЛТУРНА МЕМОРИЈА И ИДЕНТИТЕТ
Abstract
При културолошките анализи на општеството, токму човекот – како суштество на дијалог и комуникација – го претставува клучниот локус за исчитување на знаците на постоечките или надоаѓачките кризи, исто како што тој, човекот, го претставува најподобниот простор и за креирање на напредокот, но и за иницирање/провоцирање на кризите. Во контекст на трудот, провокативноста на истражуваниот проблем најсликовито (и во контекст на сликата/сликовното, спектакуларното) може да се претстави преку забелешката на Cornelio Fabro, дека – анализирајќи ја комуникациската ситуација на современиот (денешен) човек, се воочува дека тишината го заменила говорот. Понатаму, забележаното треба да се искоординира преку приказот на различјата помеѓу општествата што практикуваат „силна моќ“ и општествата на т.н. „слаба, лабава моќ“ – како и со анализата на можностите доминантните светски сили да вршат „упад“ во т.н. „мали“ (и послаби) општества и заедници. Авторот е на мислење дека „забавениот чекор на Балканот“ е предизвикан од сложена (и хронолошки долготрајна при форматирањето) матрица на „силите на Империјата“) и дека јазот помеѓу „доминантните“ и „потчинетите“ во светската хиерархија, непрекинато ќе се продлабочува. Методологијата преку која се реализираат овие процеси – вклучувајќи ги „двојните стандарди“, непочитувањето или извитоперувањето на одредниците на меѓународното право..., како влијанија врз културната меморија и идентитетот на „малите“ – ја заокружуваат крајната цел на ова истражување
