با توجه به ارتباط نزدیک بین فقر و مهاجرت از روستا به شهر در ایران، تعیین کم و کیف رابطه بین این دو متغیر می‌تواند به تبیین سیاستهای توسعه بخش روستایی و شهری کمک مؤثری کند. از اینرو، در تحقیق حاضر، با استفاده از دو روش تودا و یاماموتو و آزمون کرانه‌ها، رابطه علیت بین فقر و مهاجرت از روستا به شهر در ایران با بهره گیری از داده‌های جمعیت و نرخ رشد طبیعی آن، درصد افراد فقیر و ضریب جینی طی سالهای 1392-1364 بررسی شد. نتایج آزمون‌های علیت با استفاده از هر دو روش نشان داد که مهاجرت و فقر رابطه دوسویه دارند؛ فقر خانوارهای روستایی باعث مهاجرت از روستا به شهر میشود و مهاجرت نیز می‌تواند موجب کاهش فقر روستایی شود.بنابراین، دولت می‌تواند با تخصیص اعتبارات مطابق با وضعیت مهاجران از جمله ارتقای وضعیت مشاغل غیررسمی در شهرها و روستاها، فقر آنها را کاهش دهد.
