مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Nov 2016)
ارتباط بین چاقی و سندرم روده‌ی تحریک پذیر در بزرگ‌سالان ایرانی
Abstract
مقدمه: مطالعات اندکی به بررسی ارتباط بین سندرم روده‌ی تحریک پذیر (IBS یا Irritable bowel syndrome) و چاقی پرداخته‌اند. مطالعه‌ی حاضر، با هدف بررسی ارتباط IBS با چاقی و چاقی شکمی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، 4763 بزرگ‌سال ایرانی پرسش‌نامه‌ی مربوط به اطلاعات دموگرافیک و IBS را تکمیل نمودند. اطلاعات حاصل از قد، وزن و دور کمر افراد جهت محاسبه‌ی شاخص توده‌ی بدنی و تعیین چاقی شکمی مورد استفاده قرار گرفت. شیوع و فرکانس علایم IBS و زیر گروه‌های آن با استفاده از نسخه‌ی فارسی شده‌ی ROME III مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: IBS در افراد با چاقی شکمی (25 درصد) در مقایسه با افراد طبیعی (18 درصد)، شایع‌تر بود. به علاوه، این افراد خطر بیشتری برای ابتلا به فرکانس بالاتر علایم حتی بعد از تعدیل عوامل زمینه‌ای بالقوه داشتند؛ هر چند کنترل این عوامل سبب کاهش این ارتباط می‌شود. همچنین، IBS-Mixed شیوع بیشتری در بین افراد دارای چاقی شکمی داشت (72/6-09/1 :CI 95 درصد، 71/2 = OR یا Odds ratio). هیچ ارتباط معنی‌داری بین شیوع IBS و چاقی عمومی وجود نداشت. هر چند افراد چاق بیشتر مستعد ابتلا به IBS-diarrhea بودند (30/2-98/0:CI 95 درصد، 51/1 = OR). به علاوه، افراد دارای اضافه وزن فرکانس بالاتری از علایم IBS-diarrhea را داشتند (08/5-24/1 CI: 95 درصد، 51/2 = OR). نتیجه‌گیری: چاقی عمومی و شکمی، با فرکانس علایم IBS بیشتر از شیوع IBS ارتباط دارد. همچنین، این ارتباط بین چاقی و زیر گروه IBS-diarrhea بیشتر است.
