شیوع پیشرسی ازدواج دختران و عوامل تعیین‌کننده‌ آن در شهرستان‌های ایران در سال 1395

Abstract

ازدواج یکی از مهم‌ترین و پایدارترین روابط بین فردی است که در انتقال فرد به مرحلۀ بزرگسالی اهمیت بسیاری دارد. این مقاله به بررسی میزان پیشرسی ازدواج دختران در سال 1395 و تعیین‌کننده‌های آن در سطح شهرستان‌های کشور می‌پردازد. روش تحقیق، تحلیل ثانویۀ داده‌های سرشماری 1395 می‌باشد. نتایج بیانگر شیوع بالاتر پیشرسی ازدواج دختران در مناطق شمال شرقی و شمال غربی کشور است. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان داد از میان عوامل موردِ بررسی، سطح تحصیلات (اثر منفی)، نسبت روستانشینی و مضیقۀ ازدواج مردان (اثر مثبت)، به‌ترتیب بیشترین تأثیر را بر پیشرسی ازدواج دختران ۱۰ تا ۱۴ سال دارد. در خصوص پیشرسی ازدواج دختران ۱۵ تا ۱۹ساله، اشتغال به تحصیل (اثر منفی) و مضیقۀ ازدواج مردان و نسبت روستانشینی (با اثر مثبت)، به‌ترتیب بیشترین اثرگذاری را داشته‌اند. ازاین‌رو، تحصیلات به‌عنوان یک عامل محافظت‌کننده در برابر پیشرسی ازدواج است؛ در مقابل، روستانشینی و مضیقۀ ازدواج مردان پیشران‌های مهم پیشرسی ازدواج محسوب می‌شود.

Keywords

• سن ازدواج
• پیشرسی ازدواج
• مضیقۀ ازدواج
• فرهنگ
• توسعه
• ایران