بررسی میزان مواجهه شغلی رانندگان کمباین با ذرات قابل استنشاق هوابرد

Abstract

زمینه و هدف: شاغلین حرفه کشاورزی با عوامل زیان آور متعددی در تماس می‌باشند. رانندگان ماشین‌های کشاورزی همچون تراکتور و کمباین از جمله ‏کارگرانی هستند که با آلاینده‌های مضری همچون ذرات معلق در تماس می‌باشند که طیف وسیعی از بیماری‌ها را موجب می‌گردد. هدف این ‏مطالعه بررسی میزان مواجهه رانندگان کمباین با ذرات قابل استنشاق هوابرد می‌باشد.‏ مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی44 نفر از رانندگان کمباین مزارع اطراف شهرستان شاهین‌دژ وارد مطالعه شده و نمونه‌برداری از هوای منطقه ‏تنفسی آنها و محیط اطراف طبق متد ‏NIOSH0600‎‏ صورت گرفت. نرم افزار ‏SPSS‏ نسخه 16 و از آزمون‌های ‏T-Test‏ و ‏Partial ‎Correlation‏ جهت آنالیز آماری داده‌ها استفاده شد.‏ یافته ها: میانگین غلظت ذرات ‏PM4‎‏ فردی و محیطی به ترتیب برابر 22680 و ‏g/m3‎‏µ 8/521 بود. غلظت ذرات ‏PM4‎‏ در کمباین‌های بدون کابین ‏‏63 درصد بیشتر از کمباین‌های کابین‌دار بود و همچنین برای ‏PM2.5‎‏ و ‏PM1‎‏ به ترتیب برابر 5/63 درصد و 7/37 درصد بوده است. ارتباط ‏معناداری بین دما و غلظت ذرات ‏PM4‎، ‏PM2.5‎‏ و ‏PM1‎‏ وجود داشت و همچنین میان غلظت این ذرات با یکدیگر نیز همبستگی بالایی ‏دیده شد.‏ نتیجه گیری: میزان مواجهه رانندگان با ذرات معلق بالاتر از حد مجاز بوده که نیازمند بهبود شرایط می‌باشد. از جمله روش‌های کنترلی بسیار مؤثر می‌توان ‏به بهبود کابین‌ها و تعبیه سیستم‌های تهویه‌ای، اشاره کرد. پیشنهاد می‌گردد محققین اهداف مطالعه خود را معطوف به تعیین ترکیب شیمیایی ‏ذرات کرده و به بررسی مارکرهای بیولوژیکی در خون و ادرار رانندگان مواجهه یافته با آلاینده‌های ذره‌ای بپردازند.‏

Keywords

• ذرات قابل استنشاق
• مواجهه شغلی
• راننده کمباین
• گردوغبار کشاورزی